Anlam muhabbetini geçtiysek, anlaşılma olayına gireyim. Çünkü soyadımı ne kadar sevsem ve saçma bir şekilde adımla uyumlu bulsam da, yürek daralması açısından en zorluk çıkaran tarafı anlaşılma kısmı oluyor.
Ilgıt Teyyani(1 yaklaşık), Reyhani, Tashan, ve bugün rastladığım, Tahani -bunu yazan soyadıma bakarak diğer kağıda böyle işledi-.
Telefonda isim söylerken soyadı çok da önemli değilse babam annemin kızlık soyadını kullamayı tercih eder mesela.
- Hasan Teyhani
- Hasan ...?
- Teyhani
- T?
- Hasan Demir. Demir. -bu ana ilk şahit olduğumda küçüktüm ve başta çoook komik gelmişti, epey gülmüştük-
Bana Ilgın, Ilgım, Ilgaz, İlgen, Itır gibi serbest çağrışımla seslenildiğini gördükçe ise Hasan Demir benim için bıkkınlıkla(ve serbest çağrışımla) söylenen bir Ayşe Demir oldu hep.
"Ilgıt gıt gıt gıdaaak yumurtam sıcaaak inanmazsan gel de baaak"
Bir seferinde bir forma "Adı:"nın karşılığına olması gerektiği gibi "Ilgıt" yazmıştım da görevli "Buraya sayı yazmayacaksınız adınızı yazacaksınız." demişti. (iç sesim: "Hö? 11914?") "Ben soyadı kısmına hiç girmeyeyim isterseniz" "Hö?" "Hö ya hööö"
İşte tüm bu sebeplerden, annemle babam evlendiğinde anneannemin söylediği cümleyi senede 10 kez falan hatırlarız ailecek. "O misilli soyadını bıraktın gittin"
Ne yazık ki bu hikayeden çıkarılacak hiçbir ders yok. Bu da böyle bir anımdı.
